Jarenlang reisde Bo Zuijderwijk als Parkour-atlete de wereld over om deel te nemen aan de grootste toernooien. Tot een knieblessure haar noopte tot stoppen. Zuijderwijk gooide het roer om en besloot zich volledig te focussen op het lesgeven. Bij de World Cup in Amsterdam laat ze kinderen op het beweegplein kennismaken met de sport die haar zo lief is.
Zuijderwijk heeft er net een korte workshop opzitten wanneer ze even de tijd neemt voor een kort interview. Ondertussen houdt ze de kinderen die ze wat basistricks heeft geleerd nauwlettend in de gaten. “Voor mij komt alles dit weekend samen”, zegt ze. “Het is geweldig dat ik door middel van het beweegplein invloed kan hebben op de kinderen die hier langskomen. Dat ik ze kan laten zien wat de sport inhoudt en hoe mooi het is.”
In de periode dat Zuijderwijk zelf nog meedeed aan evenementen zoals de World Cups was ze al betrokken als trainster bij Jump Freerun. Ongeveer een jaar geleden begon ze haar eigen bedrijf, Let’s Bo, waarmee ze lessen en workshops verzorgt. “Dit jaar ben ik officieel gestopt als atleet”, legt ze uit. “Ik heb twee keer mijn kruisband gescheurd. Ik heb een hele goede revalidatie gehad, maar het voelt niet goed genoeg. Daarom heb ik besloten om me volledig op het lesgeven te focussen. Ik ben heel erg dankbaar dat ik op deze manier alsnog betrokken kan zijn bij dit evenement.”
Allereerste begin
Volgens Zuijderwijk draait het bovendien niet puur om de medailles die dit weekend worden verdeeld. “Het gaat niet alleen maar om het eindresultaat en de runs van de topatleten die je op de Field of Play ziet”, zegt ze. “Het allereerste begin is minstens zo belangrijk. Dat ik kinderen kan meegeven dat het niet alleen om de moeilijkste tricks of topsport gaat betekent veel voor me. Parkour is echt voor iedereen.”
Jong of oud, met of zonder sportachtergrond: iedereen is welkom op het beweegplein. “Je hoeft echt niet meteen die moeilijke tricks te doen die je misschien bij de wedstrijd ziet”, zegt Zuijderwijk. “De basis is waar het allemaal begint. Wat ik vooral hoop is dat kinderen genieten op het beweegplein. Dat ze hier niet zijn weg te slaan. Of dat ze thuiskomen en denken: dit wordt mijn nieuwe sport. Dat ze zoeken naar een trainingslocatie in de buurt of contact zoeken met Dutch Parkour. Die connectie, en dat ze weten dat we er zijn, is belangrijk.”
Zuijderwijk geniet van het enthousiasme van de kinderen die een nieuwe trick landen of überhaupt voor het eerst in aanraking komen met de sport. “Wat mij altijd heeft getrokken én gehouden in deze sport is de variatie en de vriendschappen. Ik heb lang op hoog niveau aan taekwondo gedaan, maar dat is eigenlijk alleen maar schoppen. In Parkour kun je juist van alles doen: van salto’s en tricks tot aan snelle runs”, zegt ze. “Elke dag kun je jezelf uitdagen. Die uitdaging kan letterlijk in elk klein hoekje zitten. Dat maakt het zo mooi.”
Naast haar eigen werkzaamheden in Amsterdam geniet de oud-atlete bovendien ook van de wedstrijden. “Natuurlijk mis ik het wel een beetje. Als ik naar de baan kijk denk ik wel: ik zou het heel gaaf vinden hier te staan”, bekent Zuijderwijk. “Maar ik weet ook hoe zwaar het is en wat het van je vraagt. Ergens ben ik ook wel weer blij dat ik het niet meer hoef te doen”, lacht ze.
Nee, liever oefent ze nu op haar manier invloed uit op de toekomst en de groei van de sport. “Uiteindelijk willen we dat Parkour een olympische sport wordt”, zegt Zuijderwijk. “Daar is ook een stukje educatie voor nodig. Daar ben ik, samen met collega’s, hard mee bezig. We doen er alles aan om de opleidingen beter te maken en dat het basisniveau qua lesgeven omhoog gaat. Hoe groter de sport wordt, hoe beter bovendien. Daar draag ik graag aan bij.
